Proces usuwania dzieł sztuki z dolnośląskich kościołów i klasztorów rozpoczął się w 1810 r., w ramach zorganizowanej przez władze pruskie akcji sekularyzacji dóbr kościelnych. Trafiły one do Królewskiego Muzeum Sztuki i Starożytności, mieszczącego się w dawnym gmachu klasztoru augustianów na Piasku.
W 1899 r.utworzono Śląskie Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności. Budynek muzeum zlokalizowany był przy ulicy Krupniczej, naprzeciwko Nowej Giełdy. Do naszych czasów przetrwały z niego jedynie fundamenty i fragmenty piwnic. Najcenniejszą część kolekcji tego muzeum stanowiły liczne średniowieczne obrazy, rzeźby i nastawy ołtarzowe, pochodzące z wrocławskich kościołów. W czasie II wojny światowej konserwator Günther Grundmann ocalił od zniszczenia wiele zabytków, ukrywając je w składnicach na terenie Dolnego Śląska. Znaczna część zbiorów zaginęła, została wywieziona do Niemiec, padła ofiarą zniszczeń wojennych, wojsk sowieckich i szabrowników. Ocalałe zabytki po po wojnie trafiły przede wszystkim do Muzeum Narodowego we Wrocławiu oraz do Muzeum Narodowego w Warszawie.
Brak komentarzy